My dear students of Lomkaophittayakhom School,

When I was growing up, my mom taught me the value of sharing gratitude. Already more than one year ago now, I tried to pass this wisdom on to you. We discussed the importance of communicating gratitude for those you love. We wrote thank you notes together in class. You wrote beautiful thank you letters to your family and friends.

Some of you even wrote thank you letters to me, your teacher. As I reflect on the many memories we have shared together, I also need to say thank you. For the opportunity to be your teacher, I feel immense gratitude. This is my thank you letter to you, my students.

Thank you for teaching me so much while I learned how to be your teacher. Your smiles, laughter and hugs motivated me to do better for you. Your dedication to your studies inspired my dedication to teaching.

Thank you for encouraging my efforts as I learned to speak Thai. Even though I only learned an elementary-level of speaking, your willingness to help me practice made all the difference. It was not until I began to learn Thai that I fully understood the difficulties you faced in my classroom. I learned how important it is to receive positive feedback when daring to speak a foreign language.

Thank you for always asking me to cool down (jai yen teacher!) and for teaching me to let the moment be easy. Thank you for teaching me not to be serious, even when I felt the most discouraged.

Thank you for persevering in your education even when it is difficult. Do not let this system discourage your individual expression throughout the many standardized tests you must take. This format of correct or incorrect is problematic because the world, and your life, does not operate in terms of accuracy.

Thinking for yourself is always better than accuracy. But to do this, you must learn to love yourself enough to explore how you think, what you care about and what you want. Learn to love what makes you different and what makes you unique. Then, you can learn to love others as you love yourself. Remain curious and open to the world and to the people around you.

This semester, we spent a long time studying how to write our own goals. Thinking about future goals is difficult for most people, no matter the age. We all share insecurities about what we want to do, should do, are expected to do, and what we actually do.

Thank you for imagining your goals, even if you’re not sure about them. I’m still not sure about mine, but only good things can come from wondering.

One of the things I repeatedly said I would never do is teach! And yet here I am: I’ve been lucky enough to teach all of you bright, inspiring individuals for three semesters and it’s been more rewarding than I could have imagined.

It’s okay to change your goals, and it’s okay to not have your goals figured out yet. Your goals might look very different from your neighbor’s goals or from my goals, and that is okay too. Your life could be exactly like you expect, or it could be nothing like you expect, and both of those outcomes are okay. Never forget your own worth and never give up. Thank you for continuing to fight for yourselves. Su su nakha!

This miraculous life can be much more than work and deadlines. Trust your own ability to decide what feels right for you rather than blindly following where you’ve been told to go. If you’re too focused on ideas of where you should be, you won’t see where you can be.

Life is a magnificent adventure with endless perspectives. It’s easier to live kindly, and that starts with ourselves. Be kind to yourself and remember: don’t be serious.

I will miss you all, but I feel lucky to remain connected with you through social media. Please keep me updated on your accomplishments, as there are sure to be many.

Thank you for everything.

Love always,

Teacher Sam

---

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

A very warm thank you to the extraordinary P’Som, Teacher Maneerat, for translating my letter so that all of my Thai students and friends can understand my words of thanks.

นักเรียนโรงเรียนหล่มเก่าพิทยาคมที่รักทุกคน

เมื่อครูเติบใหญ่ แม่ของครูได้อบรมสั่งสอนครูให้รู้จักคุณค่าของการแบ่งปันการแสดงออกซึ่งเป็นความกตัญญูรู้คุณ ความรู้สึกซาบซึ้งใจต่อบุคคลอื่น เหมือนหนึ่งปีที่ผ่านมา ที่ครูได้ส่งผ่านความรู้เหล่านี้ให้คุณ เราได้อภิปรายกันถึงความสำคัญในการสื่อสารความรู้สึกซาบซึ้งใจถึงบุคคลที่เรารัก  พวกเราได้เขียนคำขอบคุณถึงกันและกันในชั้นเรียน  คุณได้เขียนถ้อยคำขอบคุณที่งดงามในจดหมายถึงเพื่อนและครอบครัว

บางคนได้เขียนจดหมายนั้นถึงครู เมื่อครูนึกถึงความทรงจำมากมายที่เราได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ทำให้ครูอยากจะขอบคุณเหลือเกิน ขอบคุณโอกาสที่ทำให้ได้มาเป็นครูของพวกคุณ ครูรู้สึกปลื้มปีติอย่างท่วมท้น นี่คือจดหมายขอบคุณนักเรียนทุกคนของครู

ขอบคุณบทเรียนที่สอนให้เรียนรู้ความเป็นครู รอยยิ้ม เสียงหัวเราะและอ้อมกอดเหล่านั้น ทำให้ครูอยากทำในสิ่งที่ดีกว่า การอุทิศตนในการเล่าเรียนขยันหมั่นเพียรของนักเรียน ทำให้ครูได้รู้จักการอุทิศตนเพื่อการสอน

ขอบคุณแรงกระตุ้นที่ทำให้ครูพยายามเรียนรู้ภาษาไทย ถึงแม้ว่าครูได้เรียนรู้แค่ระดับเริ่มต้นแต่ทุกคนเต็มใจที่จะฝึกฝนจนดีขึ้นตามลำดับ ทำให้ครูได้รู้ซึ้งถึงตอนที่พวกคุณต้องเผชิญกับความยากเย็นในการเรียนภาษาในชั้นเรียน ครูได้เรียนรู้ว่าการได้รับข้อมูลย้อนกลับในเชิงบวกยามที่กล้าจะพูดภาษาต่างประเทศนั้นสำคัญอย่างไร

ขอบคุณที่บอกให้ครูทำใจให้สงบ โดยใช้คำว่า ใจเย็นๆคุณครูและทำให้ครูรู้สึกดีขึ้น ขอบคุณที่ทำให้ครูไม่เครียด แม้ในยามที่ครูขลาดเป็นที่สุด

ขอบคุณในความพากเพียรในการเล่าเรียน แม้ในเรื่องที่ยากเย็น อย่าให้ระบบของการทดสอบโดยใช้ข้อสอบเป็นมาตรฐานมาทำลายความเป็นตัวตนของเรา ความถูกผิดของข้อสอบเป็นเพียงทฤษฎีแผ่นกระดาษ เพราะในโลกและชีวิตจริงของคนเราไม่ได้วัดกันที่คะแนนเต็มในการทำข้อสอบ

จงคิดว่าตัวคุณสามารถทำได้ดีกว่าความถูกต้องในการทำข้อสอบ แต่ในการที่จะทำแบบนั้น คุณต้องเรียนรู้ที่จะรักตัวเองพอที่จะรู้ว่าตัวเองคิดอย่างไร สนใจสิ่งใดและต้องการอะไร เรียนรู้ที่จะรักในสิ่งที่จะทำให้ตนแตกต่างและค้นหาความเป็นตนเอง จากนั้น คุณสามารถที่จะเรียนรู้ที่จะรักคนอื่น ให้เท่ากับที่รักตนเอง จงกระตือรือร้นและเปิดโลกทัศน์สู่โลกภายนอกและผู้คนรอบตัวเรา

ในภาคเรียนนี้ เราใช้เวลามากในการเรียนรู้ในการเขียนเป้าหมายในชีวิตของเรา ในการคิดถึงเป้าหมายในชีวิตเป็นสิ่งที่ยากสำหรับคนส่วนใหญ่ไม่ว่าจะอยู่ในช่วงวัยไหน ทุกคนได้แลกเปลี่ยนความรู้สึกไม่มั่นคงของตนเกี่ยวกับสิ่งที่อยากทำ ควรทำและคาดว่าจะทำและต้องการทำให้ได้

ขอบคุณสำหรับจินตนาการในเป้าหมายของทุกคน ถึงแม้ว่าคุณจะยังไม่มั่นใจกับสิ่งเหล่านั้น แม้แต่ตัวครูเองยังไม่มั่นใจเกี่ยวกับตัวเอง แต่มันเป็นสิ่งที่ดีทีเดียวที่อาจเกิดขึ้นได้จากความสงสัยใคร่รู้นั้น

สิ่งหนึ่งที่ครูพูดซ้ำๆเสมอ นั่นคือ ครูไม่มีวัน เป็นครู ! แต่แล้วครูก็ยืนอยู่ตรงนี้ : ช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้ ทำให้พวกคุณ เรียนรู้มากขึ้นและสร้างแรงบันดาลใจให้แต่ละคนเป็นเวลาถึง 3 ภาคเรียน และนั่นคือรางวัลที่มีค่าที่สุด

ไม่เป็นไรถ้าคุณจะเปลี่ยนแปลงเป้าหมาย ไม่เป็นไรถ้าคุณจะไม่คิดแก้ปัญหา เป้าหมายของคุณอาจแตกต่างจากคนอื่นหรือจากของครู แต่นั่นก็ไม่เป็นไร เพราะชีวิตของคุณสามารถเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น หรืออาจไม่เป็นดังคาดหวัง แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ไม่ต้องกังวล เพียงแต่อย่าลืมว่า คุณมีคุณค่าและไม่มีทางเลิกล้มความตั้งใจ ขอบคุณที่สู้เพื่อตัวเอง สู้ๆ นะคะ!

ความมหัศจรรย์ในชีวิต เป็นมากกว่าหน้าที่การงานหรือเส้นตาย จงเชื่อมั่นในความสามารถที่จะตัดสินใจในสิ่งที่ถูกต้อง  มากกว่าการที่จะคอยเดินตามทางของผู้อื่นอย่างมืดมน ถ้าคุณมุ่งแต่จะเดินตามสิ่งที่ควรจะเป็น คุณจะไม่มีทางเห็นที่ที่คุณจะไป

ชีวิตเป็นการผจญภัยอันแสนวิเศษที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นการง่ายอย่างเหลือเกินที่จะใช้ชีวิตสบายๆ และเริ่มต้นด้วยตัวเราเอง จงทำใจให้สบายและอย่าเครียด

ครูจะคิดถึงนักเรียนทุกคน และครูรู้สึกโชคดียิ่งนักที่สามารถติดต่อกับนักเรียนได้ทางโซเชียลมีเดีย ได้โปรดส่งข่าวความสำเร็จของนักเรียนให้ครูรับรู้บ้าง

ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง

รักตลอดไป

ครูแซม

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•